Geven in crisistijd - een verslag uit Spanje


“Je treft ons op een spannend moment.” Marcos Concepción Raba begroet me met twee kussen en leidt me door het kantoor van de Asociación Española de Fundraising (het Spaanse fondsenwerving instituut) in Madrid. Hij is hier directeur en was zo aardig mij te ontvangen om me te vertellen over de trends en ontwikkelingen in de Spaanse fondsenwerving markt. Carmen Gayo, de voorzitter, schuift ook aan. Aan het – in Nederland zo gebruikelijke – voorstelrondje komen we amper toe. Marcos en Carmen zijn beredruk met het voorbereiden van een grote landelijke campagne, en ze vertellen meteen honderduit.

“Het is een gezamenlijke campagne van 35 NGO’s en het wordt volgende week gelanceerd.”, vervolgt Marcos. “We willen het belang van geven aan goede doelen onder de aandacht brengen bij particulieren.”. En dat blijkt hard nodig. 

De geefbereidheid in Spanje is erg laag, tenminste, als je het vergelijkt met Nederland. Carmen: “We hebben in 2012 een grootschalig onderzoek naar geefbereidheid gedaan en het blijkt dat slechts 19% van de particulieren geeft aan goede doelenorganisaties.”

Toch vraagt dit percentage om enige nuance, leggen Marcos en Carmen uit. Ten eerste kent Spanje pas sinds eind jaren ‘70 NGO’s. Geven aan goede doelen zit bij de Spanjaarden nog niet echt in de genen. Carmen: “Het voelt nog een beetje als een luxe om te geven. Het concept van filantropie is hier nog niet echt ingebed.”. Ten tweede wordt geven ook niet bepaald gestimuleerd door de overheid. “Spanje kent een van de laagste percentages voor giftenaftrek in Europa,” licht Marcos toe. “Voor particulieren is dit slechts 25%.”. Tenslotte is het percentage gericht op de geefbereidheid aan goede doelen. Het wil niet per definitie zeggen dat Spanjaarden niet vrijgevig zijn. Carmen: “Spanje is een katholiek land. Er gaat ontzettend veel geld naar de kerk. Jammer genoeg zijn hiervan geen cijfers bekend. En er wordt veel aan de familie gegeven. Dat is een belangrijke reden dat gezinnen het nog steeds redden in deze tijd van crisis.”.

Het onderzoek van het Spaanse Instituut Fondsenwerving is eerder ook in 2010 uitgevoerd en toen gaf 18% van de Spaanse bevolking. Een marginaal verschil. Toch zien Marcos en Carmen het als een hoopvol gegeven dat er nu – in tijden van crisis – door meer particulieren aan goede doelen wordt gegeven. In het geefbedrag per jaar is de crisis trouwens wel zichtbaar: gaf een particulier in 2010 gemiddeld € 178 per jaar, in 2012 is dit gedaald naar € 164.

Er zijn ongeveer 28.000 NGO's in Spanje. Hun belangrijkste geldstromen kwamen tot voor kort van de overheid en van spaarbanken (bijv. Caixa). Maar de laatste jaren staat de NGO sector behoorlijk op z’n kop. Er is fiks gekort op subsidies en de crisis heeft hier vooral de spaarbanken getroffen. Gaven zij jaarlijks eerst maar liefst € 1,7 miljard, is dat nu teruggeschroefd naar € 700 duizend (!) per jaar.

“Fondsenwerving is in rap tempo een serieus vak aan het worden.”, besluit Marcos. “Ja, ik weet het: de budgetten zijn hier nog veel te klein om echt een grote stap vooruit te kunnen maken. Maar laten we eerlijk zijn, als goede doelenorganisaties willen overleven zullen ze wel móeten investeren in fondsenwerving.”

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Vorige week is mijn inspiratiereis naar Spanje begonnen. Twee maanden trek ik door dit land met mijn vrouw en hondje. Steden als Bilbao, Madrid en Barcelona doen we aan. Over mijn ervaringen, ontmoetingen en leermomenten ga ik bloggen. Niet alleen voor Nassau, maar ook voor Stadswild.

Een uitgebreid verslag van mijn ontmoetingen met Spaanse fondsenwervers en consultant volgt in Vakblad Fondsenwerving.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten